Και όπως λέει και ο τίτλος, ΤΙ είναι οι ταινίες για εμάς; Έλα μου ντε, ΤΙ;
Για εμένα οι ταινίες είναι τα πάντα! Και το εννοώ τα πάντα! Με τις ταινίες έχω γελάσει, έχω κλάψει, έχω λυπηθεί, στεναχωρεθεί. Οι ταινίες μου έχουν κρατήσει συντροφιά σε δύσκολες, αλλά και ωραίες φάσεις στην ζωή μου. Μπορώ να πω ότι οι ταινίες, έχουν διαμορφώσει ένα μεγάλο μέρος του χαρακτήρα μου. Ελπίζωντας προς το καλό, έτσι;
Σχεδόν όλος ο κόσμος, είναι χωρισμένος σε δύο κατηγορίες. Αυτοί που είναι του βιβλίου και αυτοί που είναι της ταινίας. Φυσικά και με συνδυασμούς αυτό. Μπορεί να είναι και τα δύο, ή μπορεί και τίποτα. Εγώ λοιπόν, DEFINITELY της ταινίας!
Σαφώς είναι και καθαρή διασκέδαση οι ταινίες. Όχι όλλων των ειδών οι ταινίες, αλλά είναι πολλές που είναι. Μου αρέσουν όλα τα είδη ταινιών, εκτός βέβαια από μερικές εξαιρεσούλες, (Γουέστερν), αλλά όχι ότι δεν βλέπω και καθόλου, απλά από τα γουέστερν παίρνω την μικρότερη τζούρα! Χεχε
Σχόλια
CINEBLOG (BY TRANCEMEDIA) 
Ταξίδι…
Τι θα ήταν καλύτερο από μια καλή ταινία? ‘Ενα καλό βιβλίο μάλλον.
Και
Τι θα ήταν καλύτερο από ένα καλό βιβλίο? Μια καλή ταινία πιθανότατα.
Κάπου το έχω ακούσει αυτό νομίζω ή κάτι παρόμοιο τέλος πάντων αλλά δε θυμάμαι… μου ήρθε αυθόρμητα.
Αναλόγως τη διάθεση λοιπόν, οι ταινίες για μένα αποτελούν μέσο ψυχαγωγίας, χαλάρωσης και ευχάριστης διαφυγής από την καθημερινότητα.
Άλλωστε όταν μόλις έχουμε τελειώσει ένα ωραίο βιβλίο ή μόλις έχουμε παρακολουθήσει μια ωραία ταινία, δε νιώθουμε όλοι μας, πώς να το πω, κάτι σαν πληρότητα, μια ευφορία κατά κάποιο τρόπο? ‘Οταν μάλιστα μας έχει αρέσει πάρα πολύ και έχουμε ταυτιστεί με τους πρωταγωνιστές τότε ακόμη πιο έντονα είναι νομίζω τα συναισθήματα.
Τέλος αγαπητέ μου TRANCEMEDIA, αν και δε νομίζω να υπάρχει ούτε ένας από μας που δεν το είχε καταλάβει ότι έχεις μεγαααααλη αρρώστια με τις ταινίες, μετά απ’αυτή τη δήλωση, τέλος, το εμπεδώσαμε πλήρως (χα χα χα).
Ωραιότατη όμως η αρρώστια σου και πολλή βολική για όλους εμάς έχω να πω. Συνέχισε λοιπόν να είσαι άρρωστος και πολύ θα σε παρακαλέσω αν γίνεται, να μη γίνεις γρήγορα καλά!!!
Χαχαχαχαχαχα
Η αρρώστια μου δεν φεύγει. Αυτό που θα φύγει ΑΝ φύγει, είναι ο ελεύθερος χρόνος που έχουμε όλοι μας και οι υποχρεώσει μας. Όχι ότι δεν θα βλέπω ταινίες, απλά θα κοπούνε αναγκαστικά κάποιες ασχολίες που έχω γενικότερα με το νετ. Πάντως, ο χώρος εδώ μέσα, θα είναι από τα τελευταία πράγματα που θα κοπούν, ΑΝ κοπούν όπως είπα.
Δεν μπορώ να ξεχωρίσω τα βιβλία από τον κινηματογράφο. Μην ξεχνάς ότι στα χρόνια της εφηβείας μου δεν υπήρχαν video η dvd, οπότε ο καθημερινός σύντροφος ήταν το βιβλίο. Όμως εγώ είχα την απίστευτη τύχη να μένω πάνω από τον κινηματογράφο ΤΟ ΑΘΗΝΑΙΟΝ και να έχω μία σχέση με τον κυρ Θανάση τον μηχανικό όπως αυτή του Toto και του Alfredo, στην ταινία σινεμά ο παράδεισος .
. Από το παραθυράκι της καμπίνας είδα όλες της ταινίες πού έπαιξε το Αθήναιον από το 1964 έως το 1975 . Τις περισσότερες για παραπάνω από μία φορά….. Είδα ταινίες που με μάγεψαν, που με τρόμαξαν, που με σόκαραν, που με δίδαξαν και ταινίες που με άφησαν αδιάφορο. Σίγουρα όμως έπαιξαν ένα ρόλο στην ψυχοσύνθεση και στη διαμόρφωση του χαρακτήρα μου και σίγουρα με διασκέδασαν . Σήμερα με όλα τα καλούδια της τεχνολογίας στα χέρια μου απολαμβάνω τον κινηματογράφο που μου αρέσει και με εκφράζει Μου αρέσει πριν δώ μια ταινία, να διαβάσω κριτικές και να δώ σποτάκια και όντας έτοιμος από καιρό όπως λέει και ποιητής να την απολαύσω στο τέλος όπως της πρέπει.
Ανδρέας
Ήσουν από τους τυχερούς λοιπόν, να έχεις τον κινηματογράφο στο σπίτι σου. Αν συνέβαινε στην δική μου παιδική ηλικία αυτό, να έχω τον κινηματογράφο είτε από πάνω, είτε από κάτω, τότε σίγουρα (πιστεύω) θα είχα ασχοληθεί με ηθοποιία ή σκηνοθεσία.
Και εμένα μου αρέσει πριν δω την ταινία να διαβάσω σχόλια ή να δω τρέιλερς, αλλά όχι πάντα. Πολλές φορές δεν διαβάζω και δεν βλέπω τίποτα επίτηδες. Αρκούμαι μόνο στην υπόθεσή της. Και μερικές φορές είναι πιο απολαυστικό να μην ξέρεις τι θα περιμένεις από την ταινία.
Αν όπως λες, ο κόσμος ειναι χωρισμένος σε 2 κατηγορίες, του βιβλίου και των ταινιών, θα πω οτι ειμαι ανάμεσα σε 2 αγάπες μεγάλες, αλλά με πρώτη αυτή των βιβλίων και μετά αυτή των ταινιών.
Η σημαντική διαφορά ανάμεσα σε αυτές ειναι μια και μοναδική…….
Διαβάζοντας ένα βιβλίο, ο σκηνοθέτης εισαι εσύ ο ίδιος και ο συγγραφέας του βιβλίου είναι ο σεναριογράφος. Δημιουργείς εσύ εικόνες, επιλέγεις τα πρόσωπα των ηθοποιών, δίνεις εσύ τα μηνύματα και βάζεις τη φαντασία σου να δημιουργήσει το χώρο που κινούνται ολα.
Στις ταινίες πάλι προσπαθείς να ανακαλύψεις, τα νοήματα που θέλει να σου περάσει ή απλά να χαλαρώσεις και να ψυχαγωγηθείς.
Δύσκολη η επιλογή ανάμεσα σε 2 αγάπες γι αυτο προσπαθώ να μοιράζω το χρόνο μου και στις δύο, αν και τώρα τελευταία για κάποιους λόγους, η ζυγαριά κλίνει περισσότερο στις ταινίες…
Υ.Γ Υπάρχει και 3η κατηγορία πάντως, αυτοι που δεν τους αρέσει τίποτα απο τα 2 και προτιμούν να «αποβλακώνονται» στο χαζοκούτι 🙂
Το χαζοκούτι όπως λες, δεν υπάρχει για εμένα. Και μία ταινία να βάλει να δεις, με τόσες διαφημήσεις που θα βάλει, θα σου σπάσουν τα νεύρα και ταινία δεν θα ευχαριστηθείς. Όσο για τα υπόλοιπα προγράμματα του χαζοκουτιού, ας μην μιλήσω καλύτερα. ΠΟΙΟΤΙΚΟΤΑΤΑ!Χαχαχαχα
Θα σου πω το εξής! Είμαι ένα μήνα μέσα αναγκαστικά μετά από μια πνευμονία που έπαθα και μου απαγόρεψαν και λόγω καιρού να βγαίνω.. Αν δεν είχα τις ταινίες, θα είχα λαλήσει!!! Βέβαια τώρα το έχω παρακάνει, αλλά πάντα ήταν η μεγάλη μου αγάπη! Βλέπω και 5 την μέρα, έχω και καμιά 150ριά backup για ώρες ανάγκης.. Στην καθημερινότητά μου τηλεόραση δεν βλέπω εκτός 1-2 ώρες την εβδομάδα, αλλά ταινίες τουλάχιστον μία κάθε μέρα!! Πολλές ωραίες ταινίες με έχουν «διδάξει» πράγματα και με έχουν κάνει να σκεφτώ και μια άλλη οπτική, αναλύοντας και ξανασκεφτόμενη τα γεγονότα..
Λατρεύω και το θέατρο όμως, αν είχα την οικονομική δυνατότητα επίσης κάθε μέρα θα πήγαινα! Δίκιο έχει ο προ-γράψας, αυτό με τις 10 ταινίες είναι καημός μεγάλος!!! Αστείρευτος δε!!
Πιο παλιά έβλεπα και εγώ με το τσουβάλι ταινίες. Τώρα με το blog και άλλες υποχρεώσεις, δεν προλαβαίνω να δω τόσες πολλές όπως εσύ. Όταν όμως έχω χρόνο, τις μπουμπουνάω και εγώ σερί.
Ωραίο είναι και το θέατρο, αλλά προτιμώ το σινεμά. Πηγαίνω τακτικά αν παίζει βέβαια κάτι που να με ενδιαφέρει.
Τηλεόραση δεν βλέπω καθόλου ούτε εγώ.
Καταρχην συγχαρητηρια για την καταπληκτικη δουλεια που εκανες (παλια) αλλα και συνεχιζεις να κανεις και τωρα μεσα απο το blog. Τωρα στο θεμα μας, για μενα οι ταινιες σιγουρα δεν ειναι τα παντα μαλον δεν ειμαι τοσο συναισθηματικος αλλα πολλες φορες με εχουν συμβουλεψει,με εχουν κανει να καταλαβω λαθη δικα μου η αλλων σε βαρος μου η σε βαρος της κοινωνιας, με εχουν κανει να θυμωσω,να παραδειγματιστω,να λυτρωθω νιωθοντας εστω εικονικα δικαιωμενος οποτε πιστευω οτι παιζουν για μενα καποιο συμβουλευτικο ρολο που σε καποιες περιπτωσεις με βοηθαει να βλεπω τα πραγματα με αλλη ματια πιο νηφαλια, ειναι βεβαια και το οτι με ψυχαγωγουν που και αυτο στις μερες μας το εχουμε ιδιαιτερη αναγκη.
Σε ευχαριστώ πολύ φίλε SUPERMAN. Xαίρομαι που είναι σημαντικές στην ζωή σου οι ταινίες.